ROZWAŻANIE NA II NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU ROK B
II Niedziela Wielkiego Postu, Rok B (Mk 9, 2-10)
Pielgrzymując na ziemi uczestniczymy w życiu wiecznym
W II Niedzielę Wielkiego Postu Kościół stawia przed nami scenę Przemienienia. Jednym ze sposobów jej odczytania jest płynąca stąd nauka czytania Biblii – Pisma Świętego.
Biblia jako słowo oznacza po grecku „księgi”, bo faktycznie, nie jest to jednolita księga, a cały specyficzny „księgo-zbiór”. Podstawowy jej podział to księgi Starego i Nowego Testamentu. Z kolei w księgach Starego Testamentu Żydzi wyróżniali Prawo (Pięcioksiąg Mojżesza) i Proroków. Trzy główne postaci sceny Przemienienia reprezentują więc całe Pismo Święte: Pan Jezus przyniósł Nowe Przymierze, Eliasz był największym z Proroków, a Mojżesz – Prawodawcą. Patrząc w tym kluczu na scenę Przemienienia zrozumiemy, że Biblia w sensie świętej księgi jest jednak jednością. Choć bezpośrednio o Jezusie-Synu Bożym przeczytamy dopiero w księgach Nowego Testamentu, to jednak cały Stary Testament jest ku Niemu zwrócony i Jego zapowiada. Jeżeli będziemy kontemplować Syna Bożego, Jego blask, jako blask Prawdy, to w tym świetle zobaczymy także Mojżesza-Prawo i Eliasza-proroka. Ci dwaj zjawili się by rozmawiać z Jezusem, bo Stary Testament nie jest oderwany od Nowego. I tak jak jasność bijąca od Jezusa obejmowała Mojżesza i Eliasza, tak zrozumienie Nowego Testamentu pozwala właściwie odczytać Stary. Jako chrześcijanie jesteśmy częścią całej historii zbawienia, a chrześcijaństwo nie było by tym, czym jest, bez wiary Izraela. Jednocześnie wiara Izraela odnajduje ostateczny sens w Jezusie Zmartwychwstałym.
Druga zasada właściwego odczytania Pisma Świętego jest taka, że powinno być czytane i rozumiane przede wszystkim w kontekście liturgii. Na Górze Przemienienia Piotr, późniejsza głowa Kościoła, chce rozstawić namioty. Namiot, to swego rodzaju osłona i pierwsze miejsce czynności kultycznych. Mojżesz podczas drogi przez pustynię spotykał się z Bogiem Jahwe w namiocie spotkania. Jezus-Słowo chce być celebrowany w liturgii, by móc w ten sposób przemawiać do zgromadzonego Kościoła i ukazywać mu Ojca.
Rozważając scenę Przemienienia chciejmy również przyswoić trzecią zasadę, że Prawdą Pisma jest sam Jezus. Czytanie i kontemplacja Słowa Bożego to sposób, aby być z Bogiem. Istotą i naszym dążeniem ma być obecność przy Bogu, nie zaś dociekanie intelektualne. Piotr stwierdza „dobrze, że tu jesteśmy” i możemy zrozumieć to nie tylko jako deklarację użyteczności, ale również jako radość (choć przemieszaną z lękiem) z doświadczania Bożej obecności. Dzięki wytrwałej kontemplacji Słowa Bożego coś przemienia się również w samym człowieku, który w tym uczestniczy. Kto trwa w Bożej obecności, na tego pada blask Prawdy i on sam podlega przemianie – zaczyna tą Prawdą jaśnieć.
Kościół, dając nam w Wielkim Poście do czytania Ewangelię o Przemienieniu Pańskim, chce nas przygotować do przeżywania tajemnicy Paschalnej. Ten, który dokonał dzieła naszego zbawienia – Syn Boży – jest Bogiem z nami. Łącząc w jednej osobie boską i ludzką naturę chciał stać się nam bliski i zrozumiały, a nas zaprosić do przebóstwienia – jedności ze sobą. Kontemplacja Pisma Świętego jest drogą, aby to osiągnąć.
Arcybiskup Józef Górzyński
Metropolita Warmiński
