Rozważanie na IV Niedzielę Wielkanocną Rok C

IV Niedziela Wielkanocna, Rok C

(J 10, 27-30)

W Niedzielę Dobrego Pasterza słyszymy o owcach, dla których Pan Jezus jest Pasterzem. «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je» – mówi o nich Jezus – czyli istotna jest dwustronna relacja. Ze strony owiec zaangażowanie przejawia się słuchaniem – słuchanie, to o wiele więcej niż tylko zarejestrowanie jakichś dźwięków. Wymaga ono pewnej aktywności, skupienia uwagi, zakłada chęć zrozumienia. Natomiast ze strony pasterza zaangażowanie objawia się bezpośrednią znajomością każdej owcy pojedynczo, wyodrębnieniem jej z tłumu-stada. Już sam fakt zaistnienia takiej obopólnej więzi, jest dla człowieka znaczący. Nie chcemy być niczyi. Brak przynależności doskwiera nam. Ważne więc, żeby zauważyć, że ze swojej strony mamy coś konkretnego do zrobienia: zaangażować się na tyle, żeby nie tylko coś przypadkiem usłyszeć, ale świadomie słuchać.

Mówiąc dalej o owcach, Jezus zwraca uwagę na dynamikę tej relacji. Owce idąc za Pasterzem zmierzają do wieczności. Można sobie wyobrazić wielki labirynt, który jest areną życia ziemskiego i w którym jest tylko jedne przejście do bytowania poza przestrzenią i czasem – do wieczności. Choć ludzkich dróg życia jest wiele, trafić na to przejście można tylko idąc za Jezusem. W istocie to On jest tym przejściem.

U wielu zdziwienie budzi prawda, że zbawienie jest tylko w Jezusie i wywodzą z niej wniosek, że Kościół naucza, jakoby tylko chrześcijanie mogli być zbawieni. To nie jest prawda. Bóg w Jezusie Chrystusie jest jedynym Zbawicielem człowieka, bo to On przez swój krzyż i zmartwychwstanie pokonał grzech i śmierć. Nie ma nikogo, poza Nim, nad kim śmierć nie miałaby władzy. Dlatego nikt inny zbawić nie może. Ale wiemy też, że Pan Jezus oddał życie za wszystkich ludzi. Za wszystkich, to znaczy, że nie ma wyjątków. Nie tylko za wszystkich przyszłych chrześcijan, za wiernych członków swojego Kościoła. Oddał życie za dobrych i za złych, za słabych i grzesznych, za tych, którzy Go nie znają, za tych co się Go wypierają, i tych co próbują z Nim walczyć. Wysłużył zbawienie wszystkim ludziom. Z drugiej strony wiadomo jednak, że ostatecznie nie wszyscy ludzie muszą być zbawieni. Dzieje się tak dlatego, że Bóg nigdy nie cofa człowiekowi daru wolności. Jeśli więc używając wolności człowiek odrzuci zbawienie – będzie miał do tego prawo.

W Bożej ekonomii zbawienia Bóg daje wszystko i daje zawsze pierwszy. Bardzo krzepiące jest dla nas zapewnienie, że Pasterz nie pozwoli zginąć swoim owcom „nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki”. Przy założeniu naszej dobrej woli pójścia za głosem Pana Jezusa,  gwarantem naszego zbawienia jest sam Bóg. To samo dotyczy także całego Kościoła. Choć składa się z grzeszników, to jednak ich Najwyższy Pasterz wyprowadza go zawsze ku Bogu. Jezus jest w swoim Kościele obecny, a jak nas zapewnia «Ja i Ojciec jedno jesteśmy». Trwajmy więc przy Nim i uczmy się słuchać Jego głosu.

Arcybiskup Józef Górzyński
Metropolita Warmiński